2 دسامبر 2022- مقاله ای که در مجله دیابت و عوارض آن منتشر شده است، می گوید که اثرات محافظتی عصبی آگونیست های پپتید-1 شبه گلوکاگون(GLP-1) و مهارکننده های دی پپتیدیل پپتیداز-4(DPP-4) مستقل از کنترل قند خون است.

سکته مغزی، 11.6 درصد از کل مرگ و میرها را در سراسر جهان سبب می شود، که آن را به دومین عامل مرگ و میر تبدیل کرده است. خطر سکته مغزی اغلب در بیماران دیابتی افزایش می یابد. در سال‌های اخیر، داروهای جدیدی برای کاهش‌ قند خون عرضه شده‌اند و کارآزمایی‌های تصادفی‌ و کنترل‌ شده  (RCTs)اثرات متنوع این داروها را بر رویدادهای پایانی قلبی عروقی نشان داده‌اند.

دکتر جیاکسی لی و همکارانش یک متاآنالیز برای ترکیب این کارآزمایی‌ها انجام دادند که از مهارکننده‌های SGLT-2، آگونیست‌های GLP-1 یا مهارکننده‌های DPP-4 در گروه آزمایش، و از دارونما در گروه کنترل، برای ارزیابی تأثیر این درمانها بر خطر ابتلا به سکته مغزی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2، استفاده کردند.

مطالعات مربوط به سکته مغزی به عنوان یک رویداد پیامد تا 3 دسامبر 2021 در پایگاه‌های داده Embase، کتابخانه ی Cochrane وPubMed ، جستجو شد. آنها 19مطالعه ی تصادفی کنترل شده ی واجد شرایط شامل 155027 فرد دیابتی نوع 2 را در متاآنالیز خود وارد کردند. یک مدل اثرات ثابت برای بررسی نسبت های خطر برای پیامدهای مربوط به سکته مغزی استفاده شد.

یافته های کلیدی این مطالعه عبارت بودند از:

·        بر اساس یک تجزیه و تحلیل تلفیقی، آگونیست هایGLP-1 ، کل موارد سکته های مغزی[1] و سکته مغزی غیر کشنده[2] را به ترتیب به میزان 16 درصد و 15 درصد، در مقایسه با دارونما کاهش دادند.

·        نه مهارکننده های SGLT-2 و نه مهارکننده هایDPP-4 ، به طور قابل ملاحظه ای با کاهش خطر سکته مرتبط نبودند.

محققان گفتند: در نتیجه، اگر قرار است از آگونیست های GLP-1 برای کاهش خطر سکته مغزی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده شود، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. علاوه بر این، برای تعیین اینکه چگونه انواع مختلف سکته مغزی تحت تأثیر داروهای جدید کاهش دهنده گلوکز قرار می گیرند، به مطالعات بیشتری نیاز داریم.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/glp-1-agonists-reduce-risk-of-stroke-and-provide-neuroprotection-to-diabetes-patients-103295